Pozwolenia na emisję zanieczyszczeń do powietrza

Pozwolenia na emisję zanieczyszczeń do powietrza

Temat pozwoleń na wprowadzanie zanieczyszczeń do powietrza jest chyba jednym z najtrudniejszych i najmniej znanych tematów wśród mniejszych przedsiębiorców. Niewielu w ogóle zdaje sobie sprawę, że niektóre rodzaje działalności wymagają uzyskania takiego pozwolenia.

Zgodnie z naczelną zasadą przepisów ochrony środowiska, wyrażoną w art. 180 Ustawy z 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (t.j. DzU z 2013 r. poz. 1232 – P.o.ś.), istnieje konieczność uzyskiwania pozwolenia emisyjnego, gdy przedsiębiorca wprowadza gazy lub pyły do powietrza w ramach swojej działalności. Jednak od tej reguły przewidziano pewne wyjątki, które ustawodawca wyraził w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z 2 lipca 2010 r. w sprawie przypadków, w których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia (DzU nr 130, poz. 881).

Bez pozwolenia na emisję zanieczyszczeń do powietrza

Zgodnie z ww. aktem prawnym, pozwolenia nie wymagają następujące instalacje:

  • energetyczne (kotły), o nominalnej mocy cieplnej do 5 MW (opalane węglem kamiennym), do 10 MW (opalane koksem, drewnem, słomą i olejem napędowym) oraz do 15 MW (opalane paliwem gazowym);
  • inne niż energetyczne, o nominalnej mocy cieplnej do 1 MW, opalane węglem kamiennym, koksem, biomasą, olejem napędowym, benzyną, biopaliwami ciekłymi i paliwem gazowym, z których wprowadzane do powietrza gazy lub pyły pochodzą wyłącznie ze spalania tych paliw lub z prowadzonych w tych instalacjach procesów innych niż spalanie paliw, ale nie powodują przekroczenia 10% dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu lub 10% wartości odniesienia, uśrednionych dla jednej godziny;
  • do produkcji szkła – o wydajności mniejszej niż 1 Mg na dobę;
  • do suszenia, brykietowania lub mielenia węgla – o mocy przerobowej mniejszej niż 30 Mg surowca na dobę;
  • do produkcji wapna palonego – o wydajności mniejszej niż 10 Mg na dobę;
  • do spawania – obejmujące nie więcej niż trzy stanowiska spawalnicze;
  • do chowu lub hodowli zwierząt w liczbie mniejszej niż 210 dużych jednostek przeliczeniowych;
  • do powlekania (lakiernie, malarnie), w których stosuje się mniej niż jedną tonę powłok w ciągu roku;
  • zbiorniki materiałów sypkich – o pojemności mniejszej niż 50 m3;
  • do przetwórstwa owoców lub warzyw – o zdolności produkcyjnej mniejszej niż 50 Mg na rok;
  • do suszenia i przechowywania owoców, warzyw, zboża i innych płodów rolnych lub leśnych;
  • młyny spożywcze;
  • do produkcji węgla drzewnego;
  • stosowane w gastronomii;
  • do przesyłu, przeładunku lub magazynowania paliw płynnych;
  • do oczyszczania ścieków;
  • do odprowadzania gazu składowiskowego do powietrza;
  • zbiorniki bezodpływowe kanalizacji lokalnej;
  • dygestoria;
  • garaże;
  • nieobjęte standardami emisyjnymi, w przypadku gdy żadna z substancji wprowadzanych do powietrza nie powoduje przekroczenia 10% dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu albo 10% wartości odniesienia;
  • z których gazy lub pyły są wprowadzane do powietrza w sposób niezorganizowany, bez pośrednictwa przeznaczonych do tego celu środków technicznych lub tylko za pomocą wentylacji grawitacyjnej;
  • z których żadna z substancji wprowadzanych do powietrza nie jest objęta poziomami dopuszczalnymi lub wartościami odniesienia (określonymi w odpowiednich aktach prawnych).

Kiedy zgłaszać fakt wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza?

W przypadku, gdy nie trzeba posiadać pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, ale instalacja może negatywnie oddziaływać na środowisko, wymagane może być zgłoszenie odpowiednim organom faktu wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza.

Rodzaje instalacji, dla których nie ma obowiązku uzyskania pozwolenia, a których eksploatacja pociąga za sobą konieczność zgłoszenia, zostały określone w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z 2 lipca 2010 r. w sprawie rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia (DzU nr 130, poz. 880).

Zgłoszenie jest konieczne dla wszystkich instalacji niewymagających pozwolenia, z wyłączeniem:

  • instalacji energetycznych (kotłów), o nominalnej mocy cieplnej do 1 MW;
  • instalacji innych niż energetyczne, o nominalnej mocy cieplnej do 0,5 MW;
  • instalacji do suszenia owoców, warzyw, zboża i innych płodów rolnych lub leśnych – o wydajności do 30 Mg na godzinę;
  • zbiorników bezodpływowych kanalizacji lokalnej;
  • instalacji do oczyszczania ścieków;
  • instalacji stosowanych w gastronomii przystosowanej do obsługi do 500 osób na dobę;
  • dygestoriów wykorzystywanych do celów laboratoryjnych;
  • garaży;
  • instalacji innych niż wymienione, w przypadku których żadna substancja wprowadzana do powietrza nie powoduje przekroczenia 10% dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu albo 10% wartości odniesienia;
  • instalacji, z których gazy lub pyły są wprowadzane do powietrza w sposób niezorganizowany, bez pośrednictwa przeznaczonych do tego celu środków technicznych lub tylko za pomocą wentylacji grawitacyjnej;
  • instalacji, z których żadna z substancji wprowadzanych do powietrza nie jest objęta poziomami dopuszczalnymi lub wartościami odniesienia (określonymi w odpowiednich aktach prawnych).

Lakiernie, spawalnie i stacje paliw

Szczególną uwagę należy zwrócić na takie rodzaje działalności jak lakiernie, malarnie i spawalnie, eksploatowane przez mniejszych przedsiębiorców. W przypadku tych rodzajów instalacji, nawet niewielka skala działalności prowadzi do konieczności dokonania co najmniej zgłoszenia instalacji, a w niektórych przypadkach rodzi obowiązek ubiegania się o pozwolenie na emisję zanieczyszczeń.

Stosowane w procesach malowania czy lakierowania farby, lakiery i rozpuszczalniki zawierają bowiem liczne substancje, klasyfikowane jako tzw. lotne związki organiczne, np. węglowodory alifatyczne, węglowodory aromatyczne czy alkohole. Jeśli zanieczyszczenia te są wprowadzane do powietrza w sposób zorganizowany, poprzez zastosowanie wyciągów, wentylatorów i emitorów, konieczne będzie:

  • uzyskanie pozwolenia na emisję gazów lub pyłów do powietrza, jeśli w instalacji zużywa się więcej niż 1 tonę materiałów malarskich rocznie lub
  • zgłoszenie instalacji, gdy zużywa się w niej poniżej tony materiałów lakierniczych rocznie.

Jedynie emisja niezorganizowana lub stosowanie wyłącznie wentylacji grawitacyjnej zwalnia lakiernię z ww. obowiązków. Zdarza się to jednak rzadko, ponieważ emisja substancji – ze względów bezpieczeństwa pracowników – najczęściej jest wyprowadzona w postaci zorganizowanej.

Z kolei w przypadku spawalni posiadanie jakiegokolwiek stanowiska spawalniczego, powodującego emisję zorganizowaną, obliguje przedsiębiorcę do dokonania zgłoszenia w odpowiednim urzędzie. Jeśli natomiast zakład jest wyposażony w ponad trzy stanowiska spawalnicze (z emisją zorganizowaną), wówczas należy uzyskać pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza.

Stacje paliw obligatoryjnie są zwolnione z obowiązku uzyskania pozwolenia emisyjnego, ale nie zostały już ujęte wśród wyjątków dotyczących zgłoszeń. Stąd prowadzenie takiego obiektu wiąże się z obowiązkiem zgłaszania takiej instalacji do właściwego urzędu.

Kompetentne organy

Pozwolenie emisyjne dla przedsiębiorców wydaje starosta, prezydent miasta lub marszałek województwa, a na terenach zamkniętych (kolei lub wojska) – regionalny dyrektor ochrony środowiska. Do tych organów należy się również udać w przypadku konieczności zgłoszenia instalacji.

Sankcje

Przedsiębiorca, który prowadzi instalację bez wymaganego pozwolenia lub zgłoszenia, zagrożony jest ukaraniem przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska (WIOŚ) mandatem karnym (na mocy art. 351 i 342 P.o.ś.). Ponadto WIOŚ ma również prawo do wstrzymania użytkowania takiej instalacji (na podstawie art. 367 P.o.ś.). Poza wymienionymi sankcjami należy pamiętać też o konieczności naliczania podwyższonych o 500% opłat za korzystanie ze środowiska, jeśli przedsiębiorca użytkuje instalację bez wymaganego pozwolenia!

Partner Portalu